Τρυφερό κάλεσμα το χάδι σου...Με παει χρόνια πίσω...
Λυσμονημένη αθωότητα.Σ'ευχαριστω!
Thursday, January 22, 2009
ΕΡΩΤΑΣ
Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,φυτέματα ἀγκαλιασμάτων
στὶς μασχάλες,συσκότιση παραπόνου,παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,φυτέματα ἀγκαλιασμάτων
στὶς μασχάλες,συσκότιση παραπόνου,παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tuesday, April 1, 2008
ΔΕΥΤΕΡΑ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ
ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ Ο ΖΙΛ ΝΤΑΣΕΝ
ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ ....
"Ξεκίνησα απο το θέατρο κ λόγο του θεάτρου ειχα αρχίσει απο νωρίς
να σεβομαι κ να αγαπώ την Ελλάδα".
Κ οι 2 έφυγαν νωρις τελικα...Ούτε που πρόφτασαν να δουν πως ο αγώνας τους επιασε τόπο...
Ισως κ να έφυγε ήσυχος, μιας κ φέτος ολοκληρώνεται το μουσείο της Ακρόπολης,βιαζόταν να μεταφέρει τα ευχάριστα νέα εκεί ψηλά...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...
Friday, November 30, 2007
Tuesday, November 27, 2007
Monday, November 26, 2007
Wednesday, November 21, 2007
Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ...
Ό,τι μπορώ για σένα κάνω αυτό τον καιρό
και παριστάνω με λάθη σωρό κάτι γερό
να κρατηθείς.
Ό,τι μπορείς για μένα κάνε κι εσύ να χαρείς,
τα χρόνια πάνε κι ας μείνουμ΄ εμείς
λόγω καρδιάς, λόγω τιμής.
Σ΄ όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
Σ΄ όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
Ό,τι μπορώ για σένα κάνω λες κι είμαι φτερό,
σ΄αεροπλάνο στον κόσμο γυρνώ κι ό,τι περνώ
μην το σκεφτείς.
Ό,τι μπορείς για μένα κάνε, βραδιάζει νωρίς
κι αλλού κοιτάνε τα μάτια θαρρείς
λόγω σκιάς, λόγω πληγής.
και παριστάνω με λάθη σωρό κάτι γερό
να κρατηθείς.
Ό,τι μπορείς για μένα κάνε κι εσύ να χαρείς,
τα χρόνια πάνε κι ας μείνουμ΄ εμείς
λόγω καρδιάς, λόγω τιμής.
Σ΄ όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
Σ΄ όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε,
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
Ό,τι μπορώ για σένα κάνω λες κι είμαι φτερό,
σ΄αεροπλάνο στον κόσμο γυρνώ κι ό,τι περνώ
μην το σκεφτείς.
Ό,τι μπορείς για μένα κάνε, βραδιάζει νωρίς
κι αλλού κοιτάνε τα μάτια θαρρείς
λόγω σκιάς, λόγω πληγής.
Subscribe to:
Posts (Atom)